ในปี 1960 ช่างเครื่อง Yang Bing ใช้ผ้าน้ำมันที่ฉีกขาดเพื่อสร้าง "โรงซ่อมเครื่องจักร" ในโรงงานใต้ต้นลิ้นจี่สองต้น ที่นั่น เขาและคนรุ่นเก่าอีกหลายคน ดับเบิ้ลฟิช ดึงเครื่องสูบลม หมุนสว่านมือ จับยึดคีมจับที่ชำรุด และเริ่มซ่อมแซมแม่พิมพ์กลิ้งของเอ็มบริโอที่สึกหรออย่างรุนแรงและแม่พิมพ์ขยายลูกบอล ซึ่งปูทางไปสู่การผลิต ลูกเทเบิลเทนนิสในยุคแรกๆ การเคลื่อนไหวนี้ไม่เพียงจุดไฟแห่งความหวังให้กับชาว Double Fish ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเท่านั้น แต่ยังกลายเป็นสัญลักษณ์ที่ชัดเจนของจิตวิญญาณของ "การพึ่งพาตนเองและการทำงานหนัก"

ใครก็ตามที่รู้ประสบการณ์ชีวิตของ Yang Bing จะต้องตกตะลึงในชีวิตของเขา

Yang Bing เกิดในครอบครัวชาวนาที่ยากจน เขาใช้ชีวิตอย่างน่าสังเวชตั้งแต่ยังเป็นเด็กไม่มีหลังคาคลุมศีรษะ ไม่มีที่ดินอยู่ใต้เท้า ไม่มีอาหารกิน และไม่มีเสื้อผ้าให้สวม เมื่ออายุได้สิบขวบ เขาทำงานเป็นวัวและม้าให้กับเจ้าของบ้าน เขาล้มป่วยเพราะทำงานหนักและถูกเจ้าของบ้านผู้โหดร้ายขับไล่ออกไป ในปีพ.ศ. 2489 Yang Bing เดินทางไปกวางโจวเพื่อทำงานเป็นพนักงานกดน้ำมัน ก่อนวันแห่งการปลดปล่อยของกวางโจว Yang Bing เป็นเพียงคนเดียวในครอบครัวของเขาที่มีทั้งหมดเจ็ดคนที่รอดชีวิต หลังจากการก่อตั้งประเทศจีนใหม่ Yang Bing ก็ได้รับการปลดปล่อยจากทะเลแห่งความทุกข์ทรมาน ในฤดูใบไม้ผลิแรกของทศวรรษ 1960 เพื่อตอบสนองต่อคำเรียกร้องของประธานเหมาในการ "พัฒนากีฬาและเสริมสร้างร่างกายของผู้คน" และเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้คนในด้านปิงปองในการพัฒนากีฬา Yang Bing และพนักงานมากกว่า 100 คนในด้านวัฒนธรรม อุตสาหกรรมการศึกษาและอาหารในเขตศูนย์กลางในเวลานั้นเก็บสัมภาระและมาที่เนินแห้งแล้งของวัด Boluo ในเขตชานเมืองทางตะวันออกของกวางโจวเพื่อตั้งโรงงาน

ปีนี้เป็นปีที่ประเทศของฉันประสบภัยพิบัติทางธรรมชาติที่รุนแรงและลัทธิจักรวรรดินิยม ลัทธิแก้ไขและการต่อต้านการปฏิวัติได้ต่อต้านจีนอย่างรุนแรง ในยุคแรกของการเป็นผู้ประกอบการ ย่อมมีความยากลำบากมากมาย ในเวลานั้น มีอาคารโรงงานที่ทรุดโทรมเพียงไม่กี่แห่ง อุปกรณ์ที่ย่ำแย่ แรงทางเทคนิคที่อ่อนแอ และสภาพความเป็นอยู่ที่ยากลำบากมาก เมื่อเผชิญกับการทดสอบที่รุนแรง บางคนไม่สามารถทนต่อความยากลำบากและจากไปโดยไม่บอกลา ผู้ที่อยู่ข้างหลังบางคนก็ลังเลใจเช่นกัน

การผลิตลูกปิงปองต้องใช้แม่พิมพ์ และในขณะนั้น มีแม่พิมพ์กลิ้งตัวอ่อนและแม่พิมพ์ขยายที่ชำรุดเสียหายอย่างรุนแรงเพียงสิบชุดเท่านั้นที่นำเข้าจากเซี่ยงไฮ้ สหายบางคนผิดหวังและกล่าวว่า "เรื่องอื่นๆ อาจต่อรองได้ แต่ถ้าแม่พิมพ์ไม่สามารถซ่อมแซมได้ ความคิดในการผลิตลูกปิงปองก็อาจไร้ผล" และพวกเขาไม่มีอุปกรณ์พิเศษในการซ่อมแม่พิมพ์ลูกบอลนี้ มันยากที่จะสร้างใหม่ จะทำอย่างไร?

คืนนั้น ช่างเครื่อง Yang Bing พลิกตัวและนอนไม่หลับ ชีวิตอันน่าสังเวชก่อนหลุดพ้นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาทีละคน วันนี้มีเหตุผลอะไรที่ทำให้โรงงานไม่ดี! Yang Bing นึกถึงอดีตและกระแสอันอบอุ่นก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของเขา เขาตัดสินใจว่าแม้ว่าความยากลำบากจะหนักกว่าภูเขา แต่เขาก็จะเคลื่อนมันไป!

Yang Bing เผชิญกับความยากลำบากและบอกกับสาขาปาร์ตี้ว่า: แม่พิมพ์ลูกบอลจะต้องซ่อมแซมโดยใช้อุปกรณ์หรือไม่มีอุปกรณ์ และจะต้องซ่อมแซมแม้ว่าจะขูดด้วยมือก็ตาม! ดังนั้น ใต้ต้นลิ้นจี่สองต้น Yang Bing ใช้ผ้าน้ำมันฉีกขาดเพื่อสร้างเต็นท์เรียบง่ายที่มีเครื่องสูบลมแบบดึงมือ สว่านแบบหมุนด้วยมือ และคีมจับที่ชำรุด นี่กลายเป็น "เวิร์กช็อปซ่อมกลไก" แห่งแรกของโรงงานปิงปองเฉิงกง! ภายใต้เต็นท์เรียบง่ายนี้ เขาและคนงานคนอื่นๆ ขูดและยื่นแม่พิมพ์ทีละคน หลังจากทำงานหนักหลายวันและคืน ในที่สุดพวกเขาก็ซ่อมแซมแม่พิมพ์ด้วยความต้องการความแม่นยำไม่เกินหนึ่งในเจ็ดของเส้นผม

หากไม่มีหม้อต้มน้ำ จะไม่สามารถผลิตไอน้ำสำหรับลูกบอลพองได้ จะทำอย่างไร? เราแทบจะรอให้รัฐจัดสรรหม้อต้มเพื่อผลิตลูกปิงปองไม่ไหวแล้ว! Yang Bing และคนงานสร้างเตาเล็กๆ ไว้ใต้โรงฟางและต้มน้ำในอ่างล้างหน้าเป็นแถว คนงานที่รับผิดชอบการเผาเตาก็งอทั้งวันและผลัดกันทำงาน เมื่อคนหนึ่งเหนื่อย อีกคนก็จะรีบทำ ด้วยวิธีนี้ แต่ละเตาจึงเติมถ่านหินและพัดไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับ "การหุงข้าวเหนียว" ในที่สุดพวกเขาก็ผลิตลูกปิงปองชุดแรกได้

Yang Bing ดำเนินงานบำรุงรักษา

อุทิศให้กับประชาชนและประหยัด

“ประหยัดและประหยัดเขาไม่เปลี่ยนแปลงมาสิบห้าปีแล้ว” นี่คือการประเมิน Yang Bing ของทุกคน

“ลุงปิงหยิบถ่านหิน” เป็นเรื่องราวที่หลายคนคุ้นเคยในสมัยนั้น เป็นช่วงเริ่มต้นของโรงงาน เนื่องจากการขนส่งไม่สะดวก ถ่านหินจึงค่อนข้างขาดแคลน Yang Bing ไม่ได้หลีกเลี่ยงความหนาวเย็นที่รุนแรงในฤดูหนาว หรือความร้อนที่แผดเผาในฤดูร้อน เขาฝ่าลมและฝนและแบกตะกร้าไปที่กองขี้เถ้าถ่านหินที่ถูกทิ้งจากโรงงานอื่นทุกวัน เขาขุดด้วยจอบ ร่อนด้วยตะแกรง และหยิบอนุภาคถ่านหินที่เผาได้ทีละชิ้น เพื่อให้เตาเหล็กเผาไหม้อย่างแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และปลอมแปลงชุดเครื่องมือและอุปกรณ์ง่ายๆ สำหรับโรงงาน

Once, a few young workers were transferred to the factory. Seeing that Yang Bing always used his rest time to pick up coal slag from the piles of other nearby factories, they said, "Uncle Bing, how much is a few grains of coal worth? Why bother to pick them up everywhere?" Yang Bing heard it and resolutely replied, "A grain of coal is not worth much. A pile of coal can burn a furnace! Today our factory is poor and the country is not rich. We should save some if we can." After that, he picked up the basket again and went outside the factory to pick up coal particles. After hearing this, the young workers quickly picked up a load of bamboo baskets and Yang Bing closely to pick up coal slag...

With the development of production, the factory's family business grew. In 1964, the factory moved from Boluo Temple to Yanzigang, Haizhu District. At this time, the factory's coal yard was next to the iron furnace of the maintenance team. Coal can be picked up with just a stretch of hand. Someone said to Yang Bing: "Now you don't have to carry a basket to pick up coal particles. A pound of coal is not worth a few cents, why bother yourself!" Yang Bing resolutely replied: "Practicing economy and opposing waste is by no means 'asking for hardship', but our true nature of 'hard work and self-reliance'!" Even though the conditions have improved, Yang Bing still carries a basket to pick up coal slag everywhere, just like in the early days of the factory.

Over the past ten years, Yang Bing has saved more than 20 tons of coal for the country. However, Yang Bing's spirit of hard work is not only reflected in picking up coal, but also runs through his daily life and work. He knows that saving a little bit will add up to a lot. On the road, he would pick up a nail or a piece of iron when he saw it; after get off work, he often walked around the factory, collecting the leftover copper sand, iron scraps and other scraps from production and put them to use again. Every move he made revealed his cherishment of national resources and his hope for the future of the factory.

Treat the factory as his home and dare to work and manage

With a sense of responsibility as a master of the country, Yang Bing worked hard and thriftily to produce; with this sense of responsibility as a master, he treated the factory as his home and did more "extra work".

Yang Bing lived in the factory all year round. When the equipment broke down in the middle of the night, he often repaired it on call. One day, Yang Bing was awakened by a shout. It turned out that a ball expansion machine had a malfunction, affecting production. The worker became anxious and came to wake Yang Bing up. Without any hesitation, Yang Bing got up, picked up the tools and went straight to the workshop. After repairing the ball expander, Yang Bing washed his hands and just lay down, someone knocked on the door again and said, "Uncle Bing, the machine I was driving is broken!" Yang Bing answered without hesitation, "Okay, I'll be there!" He immediately put on his work clothes again and went to the workshop again.

The first thing that caught the eye at the Chenggong Table Tennis Factory in the 1960s was the two doors woven with thick iron wire mesh. This was made by Yang Bing himself in the spirit of taking the factory as his home. It turned out that not long after moving from Polo Temple to Yanzigang, the factory decided to make two sturdy doors, and the cost of entrusting an external unit was as high as more than 300 yuan. After Yang Bing returned to the factory from the hospital and learned about this, he immediately found the deputy factory director Huang Cheng and proposed: "Let's do it ourselves!" Using holidays and spare time, Yang Bing led the workers to build the door by hand at only 30 yuan. This incident became one of Yang Bing's many deeds of focusing on the cause of socialist construction.

In the eyes of some people, as long as the workers complete the production tasks, they are doing their best. Yang Bing doesn't think so. He said: Doing a good job in production is only one aspect, and what is more important is to manage the direction and route of the enterprise.

Yang Bing is like this. He will do anything that is beneficial to production, and he will manage anything that is not beneficial to production. Some people said: "Why bother to meddle in other people's business?" He firmly replied: "The affairs of the factory are everyone's affairs, and workers have the responsibility to manage them." This sense of responsibility and sense of ownership have won him the respect of countless people in the factory.

Modest and prudent, not arrogant or impatient

In June 1973, Yang Bing was elected as the deputy director of the Guangzhou Federation of Trade Unions. In January 1975, he also gloriously attended the Fourth National People's Congress. In the face of honors and praises, Yang Bing always used Chairman Mao's teachings on "comrades must continue to maintain a humble, prudent, non-arrogant, non-impulsive style, and must continue to maintain a hard-working style" to guide his actions.

หลังจากที่ Yang Bing กลายเป็นรองผู้อำนวยการสหพันธ์สหภาพแรงงานกว่างโจว เขาก็ออกไปเข้าร่วมการประชุมเพิ่มเติม บางครั้งการประชุมก็สาย และสหายของสหพันธ์สหภาพแรงงานเทศบาลก็พิจารณาทางกลับไปที่โรงงาน การเดินทางนั้นยาวนานและแนะนำให้ส่งรถไปรับ แต่เขาปฏิเสธทุกครั้ง Yang Bing ยืนกรานที่จะอาศัยอยู่ในบริเวณโรงงาน "ห้อง" ของเขายังคงเหมือนเดิมเป็นเวลาสิบปี มันยังคงเป็นห้องใต้หลังคาเล็กๆ ที่สร้างด้วยแผ่นไม้ในห้องซ่อมเครื่องจักร มีขนาดเพียงสี่ตารางเมตร และแม้แต่ผ้าม่านก็ยังเป็นผ้าใบเก่าๆ ที่ใช้ในสมัยวิหารโปโล

Yang Bing ยึดมั่นในธรรมชาติที่แท้จริงของคนทำงานมาโดยตลอด ไม่ว่าสถานะของเขาจะสูงส่งเพียงใด เขาก็ยึดมั่นในหลักการ "อยู่ในงาน และอยู่ในมวลชน" เสมอ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2517 ทีมงานซ่อมบำรุงได้รับงานเร่งด่วน: สร้างถังน้ำมันขนาดใหญ่ที่สามารถบรรจุน้ำมันหนักได้ 20 ตันภายใน 15 วัน งานเชื่อมมีงานหนัก และในเวลานั้นมีช่างเชื่อมเพียงคนเดียวในโรงงาน ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ Yang Bing ไม่ได้ถอยกลับ แต่อาสาหยิบแคลมป์เชื่อมและเข้าร่วมงาน ในเดือนกรกฎาคมของปีนั้น ดวงอาทิตย์ส่องแสงแผดเผา แสงโค้งส่องประกายระยิบระยับในอากาศร้อน และคลื่นความร้อนก็ม้วนตัว “เพื่อให้แน่ใจว่าโรงงานมีเชื้อเพลิงเพียงพอ ไม่ว่าเราจะเหนื่อยหรือเหนื่อยแค่ไหน เราต้องทำงานนี้ให้เสร็จตรงเวลา ” คำพูดของ Yang Bing กลายเป็นเสียงโห่ร้องของทีม เขาและช่างเชื่อมให้กำลังใจซึ่งกันและกันและทำงานต่อไปเป็นเวลาสามถึงสี่ชั่วโมงทุกวันหลังเลิกงาน แม้แต่ในวันหยุดก็ตาม ในท้ายที่สุดพวกเขาไม่เพียงแต่ทำงานให้เสร็จสิ้นเท่านั้น แต่ยังทำให้เสร็จก่อนกำหนดหลายวันอีกด้วย

Yang Bing ดำเนินการศึกษามรดก "Bolo Temple Spirit" ให้กับพนักงานใหม่

เมื่อเวลาผ่านไป เรื่องราวของ Yang Bing ไม่ใช่แค่เรื่องในอดีตเท่านั้น เขาไม่เพียงแต่ยึดถือตำแหน่งช่างเครื่องเท่านั้น แต่ยังยึดถือจิตวิญญาณแห่งความกล้าหาญ การพึ่งพาตนเอง และการทำงานหนักอีกด้วย จิตวิญญาณนี้เองที่ได้สร้างกระบวนการพัฒนาที่มีชีวิตชีวาและมีความหวังสำหรับ Double Fish โดยเป็นแรงบันดาลใจให้คน Double Fish รุ่นต่อรุ่นก้าวไปข้างหน้าสู่อนาคตที่สดใส!